We waren maar wat benieuwd naar wat onze supporters vonden van Marco Pütz’ werk. Direct na afloop met zoveel mogelijk mensen contact gezocht voor een “heet van de naald” verhaal. Verrassende reacties, maar anders dan ik verwacht had.

Geen negatief kritische geluiden, wel wat onbegrip hier en daar of op z’n minst “wat moeite met…”. Een van onze partners zei: “het verhaal te missen”, kon zich daardoor geen voorstelling maken van wat de muziek probeerde te verbeelden. Oh jee, is onze presentator Joop hier wellicht tekort geschoten? Er ìs namelijk geen verhaal; er zijn geen beelden, dus met andere woorden… Hier heeft ons publiek iets gemist, wellicht. Bij een ander groepje supporters kon ik optekenen dat het begin zo heerlijk mystiek was, een Middeleeuwse sfeer opriep met flarden van mist, zo aankondigend dat op korte termijn de hel zou losbarsten. Dat dit ook min of meer gebeurde, werd herkend in de felle ritmische passages die volgden. Maar wat een lawaai! Moest het zó hard? Met andere woorden… Speelde hier de akoestiek van de Scalazaal een rol in? Dat stevige werd vaker genoemd. “Een beetje luid”, drukte iemand anders het wat eufemistisch uit.

De collegamuzikanten waren over het algemeen wel tevreden over hun inbreng. Zoals gewoonlijk hoorde ik bij meerdere leden: “Het ging best wel goed” of “Ik heb maar heel weinig gemist”; daarmee vooral inzoomend op hun eigen aandeel. En dat is natuurlijk niet onlogisch. Het geheel bestaat immers uit zoveel onderdelen, zoveel kleine en grote inbreng waarbij we bij zo’n eerste uitvoering toch vooral met onszelf bezig waren: “Als ik er maar niet in stink!” Met andere woorden… Een overall indruk moet je bij de collega’s nu nog niet verwachten.

Een kenner sprak met Frenk Rouschop over de contrasten die hij gemist had. Als er dan toch zoveel energie los komt, moeten dan de tegenstellingen niet sterker worden uitgebuit? “Daar heb je wel een punt,” gaf Frenk aan. “Hou dat nog maar even tegoed”. Met andere woorden… In Other Words gaat nog wel wat aanpassingen tegemoet, maar daar hebben we dan ook nog een half jaar voor! Frenk Rouschop zelf was zeker niet ontevreden, “al vreesde ik het ergste na de vele missers en ongelukjes tijdens de voorrepetitie. De concertuitvoering kon er gelukkig wel mee door!” In other words: Ons harde werken van de afgelopen drie maanden bleef niet zonder resultaat en dat mogen we toch best wel in onze zak steken!
Ad